Een wetenschapper en een ontwerper hebben samen een jurk van bier gemaakt

Terwijl Gaga zich het podium meester maakte als sexy levende brochette, vroeg ik me af hoe lang haar oksels achteraf nog naar vlees hebben geroken. De modegekte stopt niet bij een simpele vleesjurk: een Australische start-up is erin geslaagd jurken te laten groeien uit alcohol.

Wetenschapper Gary Cass heeft met zijn bedrijf Nanollose in Perth een innovatieve manier ontdekt om kleding te maken uit niets meer dan bier of wijn. Eind vorige maand lanceerde het bedrijf 's werelds eerste bierjurk en die ziet er een stuk beter uit dan de carnavalversie waarin meisjes er bijlopen als een gigantisch Heinekenflesje. De jurk is wit, sprookjesachtig en van top tot teen gekweekt uit bier en bacteriën.

Gary voegt levende bacteriën toe aan een vat bier, waarna de kleine monsters het bier langzaam opdrinken en uitspugen in de vorm van een soort microvezel – net zoals spinnen dat doen als ze een web maken. Na enkele maanden drijft aan het oppervlakte een vezeltextuur die een gelijkaardige chemische samenstelling heeft als katoen. Gary haalt doorzichtige plakken uit een vat en kleeft die op een mannequin. Hoe wordt van die drassige lappen een dromerig dansende jurk gemaakt? Ik belde Gary op om meer te weten te komen over dit bizarre fermentatieproces.

Toen ik hem aan de lijn kreeg werd onmiddellijk duidelijk dat de uitvinder van de bierjurk – zoals het een Australiër betaamt - fan is van bier. Hij nam een slok van zijn vierde Stella Artois en vertelde me grappend dat ik hem een heel krat bier zou moeten voeren om het geheim van de jurk uit hem te krijgen. Nogal moeilijk vanaf zo'n afstand, maar ik kwam wel te weten dat hij zijn nieuwe stof nanocellulose microvezels noemt (een mooie naam voor bierkots van bacteriën), de uitgeviste vellen op een mannequin plakt en er dan in de schuur achter zijn huis een dag lang mee doet wat hemelbestormend en ultrageheim is. Als de jurk weer naar buiten komt is het materiaal wit en katoenachtig en doet ontwerper Donna Franklin de rest.

Wat er precies in die schuur gebeurt blijft een mysterie met twee mogelijke verklaringen: Gary Cass is een aliën of een genie.

Voor de bierjurk was er trouwens al een wijnjurk; in 2012 experimenteerde Gary met ongeveer tienduizend liter wijn en wat daaruit ontstond was een kleverig materiaal dat altijd vochtig gehouden moest worden. Met het uiteindelijke resultaat zag het model eruit alsof ze haar huid binnenstebuiten gekeerd had en net van een wet t-shirt contest kwam. Daar komt nog bij dat het ding meurde naar de ochtendadem van iemand die de hele nacht aan de rode wijn had gezeten.

De bierjurk ruikt gelukkig niet zoals je kleren na een avond stappen en is daarnaast ook beweeglijker en geslaagder dan de wijnversie. Gary zegt dat dat allemaal met een bedoeling is. "Ik heb de wijnjurk met opzet lelijk en stinkend gemaakt om mensen te confronteren. We leven in een wereld waarin alles mooi en schoon moet zijn, maar we verzieken ondertussen wel ons milieu. Deze jurken zijn honderd procent biologisch afbreekbaar. Je begraaft ze in de grond en organismen ontbinden het materiaal. Met de atypische wijnjurk wilde ik de vraag oproepen of mensen iets zouden dragen wat niet perfect is, maar wel goed is voor onze wereld. Het antwoord was natuurlijk nee."

De afgelopen zes maanden gebruikte Gary veertig liter bier om een degelijke, milieuvriendelijke bierjurk te ontwikkelen. Dat is hem gelukt, en om één exemplaar te maken heeft hij nu negen liter bier nodig. Hij is alleen niet zeker of deze stof gewassen kan worden. "Maar waarom wassen we kleren? Wasproducten zijn ook heel slecht voor ons milieu, en als we collectief zouden ophouden met het wassen van onze kleren zouden we allemaal hetzelfde ruiken. Zou dat echt zo erg zijn?"

Gary heeft duidelijk de oksels van mijn buurman nog niet geroken, maar hij heeft wel een punt. Gary hoopt dat de nieuwe stof voor een revolutie gaat zorgen in de mode-industrie. Het is milieuvriendelijk en hij heeft het nog niet getest, maar het zou volgens hem perfect verticaal gekweekt kunnen worden. "Eigenlijk kan ik met mijn geheime methode textiel maken van alles. Ik heb gewoon voor bier en wijn gekozen omdat het de aandacht trekt, maar in de toekomst wil ik de afvalproducten van bier- en wijnfabrieken gebruiken en op de lange termijn wil ik kokoswater gaan gebruiken."

Gary wil niet dat zijn biertextiel katoen vervangt, maar wel dat het een alternatief biedt. "Katoenvelden nemen miljoenen kilometers in beslag en we leggen rivieren en meren droog voor de irrigatie ervan. Maar ik kan een wolkenkrabber bouwen, deze vol zetten met tonnen drank en daar kleding van maken." De verticale 'landbouw' zou ook minder water verspillen, want de vloeistof wordt voortdurend gerecycleerd en hergebruikt.

De stof kan ook in iedere gewenste vorm groeien en dus voor naadloze kleding zorgen. Dat zou wel eens kunnen zorgen voor de meest perfecte ondergoedcollectie ooit: eerlijke onderbroeken zonder ecologische voetafdruk (en afdruk op je kont). Een mooie ondergoedtoekomst dankzij een bierdrinkende Australiër. Is bier dan echt het antwoord op al onze problemen?

Ik zie onmiddellijk een toekomst voor me waarin ik mijn eigen kleren sta te kweken in een vage schuur achter mijn huis, maar Gary slaat die droom al aan diggelen voordat ik de woorden mode-tuinieren, kledingkneden en verticale vestjesteelt in de mond kan nemen. "Het textiel kan alleen gemaakt worden in een klimaat waar het minstens dertig graden is," vertelt hij me, "dus in België of Nederland gaat dat nooit lukken." Maar als de stof eenmaal gemaakt is, kan deze wel gewoon naar Europa geëxporteerd worden. De jurk is niet te koop, maar het is wel Gary's bedoeling dat de stof in productie gaat. Voor wie twijfelt aan de echtheid van Gary's verhaal: vanaf 1 mei zal de jurk te zien zijn op de World Expo in Milaan.

Een voordeel van de opwarming van de aarde is dat we misschien binnenkort ook hier kleding van bier kunnen maken. Tot die tijd hou ik die veertig liter bier wel gewoon waar ik het kan zien: in een glas en aan mijn lippen. Proost!