De pijnlijke verhalen van mensen die stomdronken werden op een familiefeest

Familiefeesten zijn in het leven geroepen om bepaalde dingen te vieren. Kerst, oud en nieuw, de communie van je nichtje, de succesvolle bypass van grootmoeder: stuk voor stuk uitmuntende gelegenheden om met z'n allen in een huiskamer te zitten en het gezellig te hebben.

Voor mensen die zich in de puberteit bevinden, draait zo'n familiebijeenkomst om belangrijkere dingen dan updates over het leven van tante Rita en de vakken die je verre neef tegenwoordig volgt aan de uni. Het zijn de perfecte momenten om je familie te laten zien hoe volwassen je bent geworden. Dat je nu je eigen was doet, je belasting invult en weet wat voor een hond Mark Rutte is, bijvoorbeeld. En dat je oud genoeg bent om alcohol te drinken.

Helaas is drank nog steeds een duivel. Een beetje teveel van het spul kan ervoor zorgen dat de geloofwaardigheid die je al jarenlang aan het opbouwen bent, in een ruk door het raam vliegt, en je in de ogen van grootmoeder voor altijd dat kleine onverantwoordelijke kleinkind. Lees hieronder de tergende, pijnlijke verhalen van mensen die zichzelf aan de schandpaal gedronken hebben.

Esmee (24)

Toen ik in groep zeven zat, bracht ik oud en nieuw door met de moeder van een vriendin, haar familie en hun vrienden. Ik had besloten dat het leuk zou zijn om een keer dronken te worden. Er was enkel rode wijn en omdat de volwassenen dachten dat ik daar niet veel van zou drinken, kreeg ik een glaasje. Ik bleef tanken, eerst stiekem en daarna in vol zicht. Rond een uur of tien werd de kamer wazig en moest ik naar boven om te kotsen in de badkamer. De moeder van mijn vriendin kwam me helpen, maar het was zo gênant: ik kotste vier keer en kreeg ook een paniekaanval waarbij ik huilde en schreeuwde dat het allemaal moest ophouden. Omdat ik zo erg in paniek was, is ze bij mij in bed komen liggen.

Een week later heb ik het gezin een bloemetje gebracht. Dat was ongemakkelijk. Die vriendin van mij snapte ook niet zoveel van wat ik had gedaan. Nu durf ik bij borrels en familiefeesten nooit meer rode wijn te drinken, en tot mijn achttiende ben ik niet meer dronken geweest.

Fay (22)

Het overkwam mijn broertje vier jaar geleden met kerst. Hij was zestien en mocht net drinken op familiefeesten. Er stond een fles Jägermeister in de kamer en daar was hij de hele tijd van aan het nippen. Rond twaalf uur ging hij weg met die fles, waarschijnlijk om wat vrienden uit de buurt op te zoeken. Toen hij terugkwam was de fles leeg, hing zijn mond een beetje open en keek hij wazig uit zijn ogen. Hij kon geen woord uitbrengen, zo zat was hij.

Gelukkig is mijn moeder chill. Ze kleedde hem uit en legde hem in bed. Omdat vrienden van onze ouders bij ons logeerden, sliep hij die nacht bij mij op de kamer. Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik iemand aan mijn kast hoorde rammelen. Toen ik het licht aandeed, strompelde hij naar de stoel die naast mijn bed staat. Hij kokhalsde, maar weigerde het tasje dat ik hem probeerde te geven. Hij haalde zijn piemel uit zijn broek, klaar om te plassen – hij dacht blijkbaar dat mijn stoel een toilet was. Ik probeerde hem tegen te houden, maar hij werd kwaad en ging heel sullig op zijn knieën, met zijn billen op zijn hakken, op bed zitten. Zijn ogen stonden vaag, hij had nog steeds zijn piemel in de hand en terwijl hij zijn vinger ophief om een lallend weerwoord te geven, begon hij te pissen. Ik haalde mijn moeder en toen we de kamer binnenkwamen, zat hij pissend voor zich uit te staren. Hij had niet eens door dat we er waren.

De volgende dag wist hij niks meer, en hij ontkent nog steeds dat het is gebeurd. De hele familie kent het kerstverhaal van mijn pissende broertje onderhand. Zelfs de stiefbroers en -zussen die er later bijkwamen maken er grapjes over. Ik weet niet of hij het blijft ontkennen omdat hij door de grond zakt van schaamte, of omdat hij zich oprecht niks meer kan herinneren. Hij heeft de Jägermeister nooit meer aangeraakt.

Paul (30)

Ik woon al twee jaar in Nieuw-Zeeland, maar kwam terug voor de bruiloft van mijn neef. Ik had er een lange vlucht op zitten, had weinig geslapen en kampte met een hevige jetlag. Ik was ook dolenthousiast dat ik mijn hele familie in een klap terug zou zien – verre neven, nichten, broers, zussen, schoonfamilie.

Er was een open bar. Dat was geen directe instructie om straalbezopen te worden, maar ik heb het in mijn enthousiasme wel zo geïnterpreteerd. Ik dronk alles wat ik in handen kon krijgen en zat volledig in het moment: ik tapte alleen maar moppen en had de beste tijd van mijn leven. Iedereen hield van me. Tenminste, dat dacht ik. Hoe meer ik aan die dag terugdenk, hoe beter ik me lijk te herinneren dat mensen me gek aankeken. Zo van: waarover heb je het in godsnaam, gaat het wel goed met je? Op een bepaald moment nam ik mijn achttienjarige neefje onder mijn arm om hem twintig minuten lang op het hart te drukken dat hij nooit naar zijn ouders mocht luisteren: "Elk advies dat ze je geven moet je gewoon negeren. Je moet je eigen ding doen, alleen dan heb je een goed leven." Ik gedroeg me als een arrogante goeroe die dacht alle levenswijsheden in pacht te hebben en was zo aan het ratelen dat hij zijn ouders erbij haalde om van me af te komen.

Iemand besloot dat het een slim idee was om mij even in de bar te laten werken. Ik schonk mezelf nog meer drankjes in en iedere vrouw die om een glas wijn vroeg, schoof ik een halve liter bier in het gezicht. "Er is te weinig wijn en teveel bier, take one for the team." Maar dit waren hele chique vrouwen van rond de vijftig, zestig die mijn gedrag helemaal niet op prijs stelden. Mijn zus gaf me er de hele tijd van langs, maar ik zei dingen zoals: "fuck off, party pooper, jij weet niet hoe je plezier moet maken."

De volgende ochtend vertelde mijn moeder me dat ik met mijn pak aan op een luchtbed in de woonkamer was gaan liggen, dat zij me had moeten uitkleden, en dat de hele familie in de andere kamer zat te wachten op mijn verontschuldigingen. Alles wat ze zei, was compleet nieuw voor mij – ik herinnerde me niets meer. Toen ik me ging verontschuldigen bij de familie, waren ze gelukkig allemaal aan het lachen. Zij vonden de situatie hilarisch – mijn slemppartij had vooral mijn moeder aan de schandpaal genageld.

Julien (21)

Mijn ouders wonen anderhalf uur bij me vandaan, maar ik ging ze een weekendje bezoeken om de verjaardag van mijn neef te vieren. Ik had mijn hele familie al lang niet meer bij elkaar gezien en iedereen was er. Ik begon met cocktails met wodka en cranberry, ging daarna aan tafel over op rode wijn en rosé, en was na het etentje mijn gelukkigste zelf. Ik lachte, danste en bleef meedrinken met de rest van de familie. Helaas kunnen zij veel beter tegen drank dan ik.

Tijdens het dansen werd ik misselijk en ging ik bijna liggend op de grond kotsen in de wc, het soort kotsen waarvan je denkt: ik ga nooit meer drinken. Alsof dat nog niet pijnlijk genoeg was, kwam mijn grootmoeder binnen. Ik had de deur niet op slot gedaan. Ik kan je eerlijk vertellen dat je kater tien keer zo erg is als je je 's ochtends herinnert dat je lieve grootmoedertje je gemorste braaksel stond op te dweilen, terwijl je met kotsvlekken op je kleren op de grond van de wc zat. Ze wilde voor me zorgen, maar ik kon niet eens op haar vragen reageren omdat ik me zo zwak voelde.

De dag erna belde mijn grootmoeder mijn moeder op om te vragen of ik oké was. Ze was bezorgd en had die nacht nauwelijks geslapen. En mijn neef had iedereen een bericht gestuurd om hen te bedanken dat ze erbij waren, "al hebben sommige mensen zich een beetje te roekeloos gedragen met de voorraad alcohol." Oeps.