Ik ging naar een wietsalon om uit te zoeken welk eten bij welke wietsoort past

In Californië kan iedereen met een medische indicatie wiet krijgen bij een wietapotheek. Het leek cannabis-startup Flow Kana daarom een goed idee om liefhebbers ook kennis te laten maken met de mensen die verantwoordelijk zijn voor de teelt ervan. Want als we de boer achter ons eten willen leren kennen, waarom dan niet de teler van onze wiet? Het bedrijf was de eerste die farm-to-table mogelijk maakte voor cannabis: ze verbinden rokers en telers via een app en de 'kruiden' worden vervolgens netjes thuisbezorgd.

En nu organiseren ze ook 'proefsalons': een mix tussen een boerenmarkt en een chique aangelegenheid met lokale brouwsels, lekker eten en genoeg wiet om een olifant in slaap te krijgen.

De baas van Flow Kana, Michael Steinmetz, bedacht het concept van farm-to-table wiet, en inmiddels hijgt de concurrentie al gretig in zijn nek.

"We willen mensen dichter bij elkaar brengen. We willen boeren dichterbij de klanten brengen en het gat tussen die twee kleiner maken," vertelde Steinmetz een menigte van ongeveer vijftig man bij de laatste proefsalon in Oakland Hills. "Dat is onze missie, en ik denk dat we geslaagd zijn. We zijn enthousiast over hoe cannabis onze maatschappij en cultuur kan veranderen." Het is Steinmetz' droom om een Whole Foods-achtige keten met alleen maar cannabisproducten op te zetten.

Voordat ik in de wiet duik, vraag ik Swami Chaitanya (een belangrijk iemand in de wietindustrie) om een les in proeven. Hij zit in de jury van de Emerald Cup, een jaarlijkse cannabiswedstrijd, en heeft een eigen wietkwekerij.

Het eerste wat je moet doen is de trichomen (haartjes) op de plant controleren. "Hoe lang zijn ze? Wat is de kleur?" zegt hij, en voegt eraan toe dat een vergrootglas handig is. "Vervolgens beoordeel je de top in het algemeen, kijk je of-ie nat of droog is, en naar de vorm, of deze rond, mager of sponsachtig is."

Geur is het derde onderdeel. Swami snuift de geur heel diep in en beoordeelt wat hij ruikt. Daarna breekt hij de top in stukjes en ruikt nog een keer. Hij is op zoek naar iets wat het 'terpeenprofiel' genoemd wordt, die sterk varieert van plant tot plant.

En dan ga je de wiet roken, zegt hij. "De winnende joints zijn echt een soort excursie. Je gaat naar verschillende exotische locaties waar je nog nooit bent geweest. Het gaat om de ervaring van het roken, de reis door de joint. Maar we denken ook na over hoe het smaakt als je inhaleert. Vorig jaar smaakte veel wiet naar mandarijntjes."

De wiet bij deze Flow Kana-salon had een thema: de meeste proeven naar citroen of citrus en andere soorten fruit. Er waren uitzonderingen, maar daar kom ik later op terug.

Larry Dawg en Blue Ogre, van Swami Select en Happy Day Collective, hadden een sterke limoensmaak die perfect bij een gerecht met zalm zou passen, of misschien bij een boerensalade met citrus in de dressing.

Maar wat mij het meest interesseerde, was dat na een paar trekjes de wiet naar dennen begon te smaken. Bij de citrussmaak zou eend met roomsaus en een pinot noir uit Californië goed passen.

Bij de wietsoort Royal Salute van

House of Aficionado

zou een glas cider lekker zijn. Bijvoorbeeld die van

Boonville Cider House

.Pineapple Kush, een van Swami's toppen, deed me denken aan gedroogde ananas. Deze zou het waarschijnlijk goed doen bij taart of ijs.

Presidential Kush, ook van Swami Select, had een sterke kaneel- en cedersmaak. De nasmaak was niet houtachtig, maar smaakte naar gemaaid gras. Het klinkt misschien gek, maar deze zou perfect passen bij een pizza met dunne bodem, belegd met pesto, zwarte olijven, champignons en een zoute Italiaanse kaas zoals pecorino. Maar het smaakt waarschijnlijk ook goed met rundvlees of ossenhaas met rozemarijn.

Hoewel fruit en citrus de dominante smaken waren, merkte ik, ook tijdens vorige proeverijen die ik bezocht, dat de vraag wat goed smaakt bij wiet niet zo makkelijk te beantwoorden is. Het is in elk geval een vraag die het uitzoeken waard is. Er is zoveel complexiteit in wiet en de kwekers doen dit al generaties lang. Maar net als met elk ander ingrediënt, is het zeker de moeite waard om te experimenteren om te ontdekken hoe je het met eten kunt combineren.