Deze bakkerij in New York strijdt voor meer gelijkheid in de bakkerswereld

"Als je iets leuk vindt om te doen, dan heb je niet eens door of het moeilijk is of niet," zegt Clarisse, een 25-jarige bakker van Hot Bread Kitchen in New York. Om deze theorie kracht bij te zetten haalt ze met haar blote handen zo een knapperig ciabattabrood uit een enorme oven.

Ik ben hier om te zien hoe ze een nan-e barbari maakt, Perzisch platbrood dat een beetje op een focaccia lijkt die is uitgerekt tot de grootte van een skateboard. Het brood wordt ingesmeerd met roomal – een dunne pasta van meel, water en suiker – en bezaaid met sesam en zwarte komijn; het krijgt in de oven een bijna gouden glans en het heeft een textuur die lijkt op die van een pretzel.

Clarisse, die met een charmant Frans accent spreekt en uit Burkina Faso komt, duwt in voorbereiding op het royale besprenkelen met de zaden, kuiltjes in het delicate gegiste deeg. "Ik gebruik graag zo veel mogelijk zaden, zodat je de smaak ervan goed kunt proeven," lacht ze. Clarisse tilt vervolgens het deeg behendig op met een ovenschep en brengt dit naar de ovens, waar het snel op het brood zal gaan lijken waarvan het water je in de mond loopt – en dat om die reden ook op de cover staat van het nieuwe kookboek van de bakkerij.

Net als de meeste vrouwen hier in de keuken is Clarisse nog geen echte bakker; ze is een student van Hot Bread Kitchen's 'bak- en professionele ontwikkelingsprogramma', en nadert het eind van haar negen maanden durende opleiding. Hot Bread Kitchen is meer een maatschappelijke onderneming die met de opbrengsten van het brood immigrantenvrouwen helpt, dan een gewone buurtbakker.

In de keuken van het kleine appartement Jessamyn Waldman-Rodriquez midden in Brooklyn werd de bakkerij geboren. Daar maakte ze vanaf 2007 maistortilla's die ze op boerenmarkten verkocht. De onderneming groeide vanuit daar snel door en ze huurde een commerciële keukenruimte in Queens, waar ze haar eerste personeelslid in dienst nam. In 2010 trok Hot Bread Kitchen in het enige overgebleven gebouw van La Marqueta, een historische en ooit bruisende markt in East-Harlem.

Hot Bread Kitchen heeft haar trainingsprogramma uitgebreid naar de starterswereld, maar in de keuken ligt het hart van de missie, namelijk om vrouwen – waarvan een groot deel afkomstig is uit achterstandswijken – vaardigheden en kennis bij te brengen die ze nodig hebben om in de professionele bakkerswereld te slagen.

Nadat Clarisse vijf jaar geleden naar de Verenigde Staten emigreerde, begon ze in een commerciële bakkerij die stokbroden en croissants produceerde, maar ze mocht alleen deeg kneden. "Soms ging ik stiekem, wanneer de baas niet in de buurt was, naar de ovens," bekent ze. "Omdat ik het echt wilde leren! Maar daar kon dat niet. Ze hebben iemand voor het bakken en iemand voor het kneden, en dat is het."

Gelukkig is dat bij Hot Bread Kitchen anders. "Ik voel me hier echt een professional, ik weet en doe alles," zegt Clarisse.

Bij Hot Bread Kitchen gaat elke potentiële trainee door een uitgebreide sollicitatieprocedure, te beginnen met een groepsinterview. De volgende stap is een demonstratie van de vaardigheden van de sollicitant, indien ze deze heeft maar ook als ze geen eerdere bakervaring heeft – het proefdraaien geeft een indicatie van het arbeidsethos en de snelheid van de sollicitant.

Als iemand indruk maakt, wordt deze uitgenodigd om deel te nemen aan de betaalde opleiding, die zes tot negen maanden kan duren. (De trainees worden zowel betaald voor de tijd die ze in de keuken spenderen als in het klaslokaal, waar ze cursussen kunnen volgen in Engels, rekenen, de wetenschap achter bakken en zelfs professionele ontwikkeling.) Als ze de opleiding hebben voltooid kunnen ze aan het werk bij een van de Hot Bread Kitchens in de stad – en alleen in managementposities die tenminste 12,50 dollar per uur betalen.

Hoewel het er aan de voorkant misschien uitziet als een ambachtelijk bakkersbedrijf, is Hot Bread Kitchen eigenlijk een non-profit organisatie – het programma word voor 67 procent gefinancierd door de verkoop van brood, de rest komt van donaties.

Nog voor de oprichting van Hot Bread Kitchen was Waldman-Rodriquez al een gedreven kok, maar voordat ze serieus overwoog om een bakkerij te beginnen hield ze zich tien jaar lang bezig met sociale rechtvaardigheid.

"Ik had nooit aan een carrière gedacht die niet iets te maken had met sociale rechtvaardigheid," vertelt ze me. "Het idee [van Hot Bread Kitchen] was krachtig, want het was het perfecte huwelijk tussen hetgeen waar ik gepassioneerd over ben en waar ik mijn geld mee wil verdienen."

Walman-Rodriguez begon met de basics: zelf goed leren bakken. Ze volgde cursussen en werkte twee jaar in de bakkerij van Daniel, waar ze haar 'vorm kneden' perfectioneerde. Terug in haar eigen keuken nam ze haar eerste werknemer aan, Elidia Ramos, en begon met tortilla's maken en te verkopen.

De meeste vrouwen die nu bij Hot Bread Kitchen terechtkomen, horen ervan via-via. "De functie van onze bakker gaat net zoveel over maatschappelijke hulp als over het verkopen van brood," zegt Waldman-Rodriguez. "We passen precies tussen een maatschappelijk organisatie en een bakkersschool in."

Het doel van Waldman-Rodriguez is om de wereld van professionele bakkerijen gelijkwaardiger te maken voor vrouwen en mensen uit achterstandswijken. "Om het gezicht van de industrie echt te veranderen moeten we onze vrouwen in HR- en managersposities krijgen," zegt ze.

Hierdoor hoopt ze een democratischer perspectief op de ambachtelijke broodmarkt te brengen, die behoorlijk eenkennig en ouderwets blijkt.

Waldman-Rodriguez herinnert zich dat het tijdens haar stage bij Daniel ook zo was: "Ik hakte veel uien, rolde een heleboel baguettes, en leerde er veel over goed brood – maar ik mocht nooit het brood uit de oven halen!" Na haar stage werd ze de eerste vrouw ooit die in die bakkerij werd aangenomen.

Voor de afgestudeerden van de Hot Bread Kitchen-opleiding ligt de kracht in grotere hoeveelheden. Een enkele vrouw in een door mannen gedomineerde bakkerswereld lijkt misschien al een stap in de goede richting, maar meerdere vrouwen kunnen een hele cultuurverandering bewerkstelligen.

Terug in de keuken bekent Clarisse dat ze in de nabije toekomst haar eigen bakkerij hoopt te kunnen beginnen. Ze zal niet alleen de nan-e Barbari maken die ze bij Hot Bread Kitchen geleerd heeft om te bakken, maar ook de broden waarmee ze is opgegroeid. "Zeker mijn Afrikaanse brood! Mijn zwarte-bonenbrood," zegt ze. "Dat is echt verrukkelijk."