Twee koks en een patissier maakten een gerecht dat ideaal is als je stoned bent

Laten we niet vergeten waar het woord 'munchies' eigenlijk vandaan komt: het slaat op het onweerstaanbare hongergevoel dat je krijgt na het roken van jonko. Het moment waarop je high een piekpunt bereikt, je mond het van je brein overneemt en een waanzinnige vreetbui elk greintje zelfcontrole overneemt.

Eten kan tien keer beter ruiken, voelen en smaken als je geblowd hebt; jammer dus dat we die geweldige post-jonkosensatie vaak verkrachten door te veranderen in vreetzuchtige primitievelingen. Chocolade-ijs uitgesmeerd op een bagel lijkt opeens een ontzettend goed idee, net als met chips het laatste beetje mayo uit de pot schrapen, of tegen beter weten in de pindarotsjes van je huisgenoot opvreten.

Het kan ook anders.

Omdat chefs zelf ook niet vies zijn van een blowtje, vroegen we drie van hen een gerecht te bedenken dat bevredigend is voor wat er in iemands hoofd en mond omgaat als hij of zij stoned is. We gingen thuis bij ze langs voor een proevertje en uitleg, namen hun recepten mee en testten alles zelf natuurlijk, knetterstoned. Het resultaat is een driegangenmenu dat een hoop beginnende en getrainde blowers zeer gelukkig gaat maken in de toekomst:

De Amsterdamse Jessica Lek werkt al jarenlang als freelance-chef in restaurants. Zo heeft ze onder meer de keuken van Club 11, Aan de Amstel en Jacques Jour in Café Modern opgezet. Daarnaast is ze ook foodstylist, en dat verklaart waarom het gerecht dat zij voor dit menu ontwikkeld heeft ons om de oren slaat met felle kleurtjes en trippy vormen.

"Ik heb het idee dat het heel belangrijk is wat je ziet. Als je stoned bent wil je geen vies drabje in je mond stoppen, eerder iets wat mooi is om naar te kijken. Eten is sowieso al best iets geks als je geblowd hebt. Sommige dingen die je normaal lekker vindt, smaken ineens helemaal anders. Je ervaart structuur op een andere manier. Dat je vooral chocolade en andere ongezonde dingen naar binnen moet werken als je stoned bent, dat is voor mij nooit echt zo geweest. Ik neigde meer naar vloeibare dingen, een drankje met prik erin bijvoorbeeld, of gerechten die gewoon heel lekker en voedzaam waren."

Zo kwam Jessica op het idee om een bouillon van pekingeend met krab, gebakken eendenhuid en radijsachtige groenten te maken: "Ik ben op zoek gegaan naar iets wat vloeibaar, sticky, zoet en een beetje krokant is, maar ook tegemoet komt aan die schreeuw naar suiker en zout nadat je geblowd hebt. Deze bouillon doet dat, en hij is lekker vet voor de droge mond. Als je eenmaal stoned bent, hoef je eigenlijk niet veel meer te doen: de krab in je kommetje gooien, de garnituur erop leggen en lekker slurpen. Dat laatste is wel lekker, want mensen die stoned zijn eten niet meer netjes. Met bouillon mag je knoeien en slurpen."

Het (nog vrij) heldere oordeel van het MUNCHIES-team: Felicia: Lekker, dit is nou echt comfort food. Jammer dat hier geen goed woord voor is in het Nederlands. Troostvoer klopt niet, want het maakt me juist blij. Souf: Ja, het voelt alsof deze soep me omhelst. Ik word er gewoon héél erg chill van. Stefanie: Alsof een heel leger engeltjes op mijn tong pist. Vrij pittige pis wel, dat komt denk ik door die gember. Of net een druppel te veel chilisaus. Jules: Hé, ik heb een boontje in mijn mond. Wat een verrassing! Pete: Die vette, krokante eendenhuid is het lekkerst. Het voelt een beetje alsof ik mijn eigen huid op eet. Maar dan heel lekker. Jules: Alles zou nog lekkerder geweest zijn als we de soep heet hadden gegeten. Steek dus nooit een joint op als de soep al op tafel staat.

Cas van de Pol heeft samen met zijn beste vriend de keuken van Café Panache opgezet, en op de menukaart staat bijvoorbeeld het gerecht 'pulpo haze': gegrilde octopus met een kick van de zure rodewijndressing. Volgens Cas willen mensen die stoned zijn iets eten waarop je niet al te lang hoeft te kauwen, iets met veel verschillende smaken, en iets wat een droge wietbek tegenwerkt. Daarom kwam hij in het keukentje van zijn woonboot op de proppen met een stonerversie van een broodje bapao.

"Ik kan absoluut niet stoned koken in een professionele keuken, dan is mijn timing helemaal weg, maar thuis vind ik het juist leuk," vertelt Cas. "Het gebeurt dan natuurlijk weleens dat ik een pannetje vergeet en het zwartgeblakerd sta uit te krabben. Dat is minder handig." Toen hij ooit stoned ergens een variant op een broodje bapao geserveerd kreeg, bleef hij maar meer bestellen, en later ging hij er zelf mee experimenteren.

"Ik heb een open broodje bapao gemaakt. Het neemt niet veel tijd in beslag om te bereiden en het hapt lekker weg. Ik eet één zo'n ding in drie happen op. Het is ontzettend simpel: gestoomde broodjes met speklappen, groenekoolkimchi, koriander en zoetzure komkommer. Wat het af maakt is de saus, een combinatie van Chinese saus en Japanse mayo. Zoet en zuur samen lijkt veel mensen afschuwelijk, maar omdat ik beide altijd in huis heb en de smaken erg lekker vind, dacht ik in mijn skaffabui: lekker samen gooien. Ik vind het er ook bij horen dat je dit niet elegant kunt opeten. Je moet je handen gebruiken, en alles druipt lekker langs je vingers."

Felicia: Wow wat riekt de kimchi zalig. Dit is nu al mijn lievelings. Souf: Ow shit, die speklappen! Pete: Je moet er echt veel kimchi en saus op doen. Stefanie: Bij mij tintelt het op de achterkant van mijn tong. Souf: Al die verschillende smaken schudden je lekker wakker. Stefanie: Doordat je het met je handen moet eten lijkt het net junkfood, maar dat is het niet. Felicia: Het eet een beetje lastig, maar op een goeie ik-mag-knoeien-manier. Het gaat wel erg plakken aan je handen. Stefanie: Maar niet in je mond. Jules: Ik heb kimchi gemorst op je tapijt. Pete: Het wordt steeds lekkerder. Komt dat door de joints tussen elke gang? Stefanie: Misschien ligt het aan de broodjes. Elke keer als ik een nieuwe van de schaal pak, smaakt het nog beter. Misschien is het magie? Misschien moeten we ervan blijven eten – voor altijd. Souf: Normaal gesproken is een broodje zo'n droge boel in je mond als je stoned bent. Dit is perfect: het is een beetje glibberig en nat, en glijdt lekker naar binnen.

Hidde de Brabander is een van de beste patissiers van Nederland. Jarenlang werkte hij in sterrenrestaurants als de Librije en Parkheuvel, hij zat in de jury van het televisieprogramma Bake My Day en deed onlangs mee aan 24Kitchen. Hij vindt dat je je niet druk moet maken om etiquette als je stoned bent; zijn uit drie (drie!) lagen opgebouwde brownie is dan ook het lekkerst als je 'm met je handen eet en daarna de caramel van je vingers kunt likken.

"Chefs hebben vaak een relatie met alcohol en wiet," zegt Hidde. "Het is een soort op- en neerverhaal: 's ochtends giet je jezelf vol met koffie omdat je tot laat bent wezen doorzakken, vervolgens werk je een hele dag keihard, en 's avonds wordt er opnieuw flink gedronken en geblowd om de adrenaline in je lijf te laten zakken. Het is al vaker gebeurd dat ik high was en uit vreetfrustratie in een shoarmatent belandde. Het probleem daarvan is dat je direct ontnuchtert; het ideale eten lijkt me iets wat je op een fijne manier wakker schudt, zonder dat je zomaar je high verliest. Iets wat vet en zoet is en waar je in normale omstandigheden buikkrampen van zou krijgen."

Voor deze brownie ging Hidde experimenteren met alle vijf de basissmaken: zout, zoet, zuur, bitter en umami. "Er wordt altijd gezocht naar zuur, zout en bitters, maar met umami wordt vrij weinig gewerkt – terwijl het onwijs leuke resultaten oplevert. In deze brownie zit suiker en chocolade, zowel door het beslag als in de vorm van knapperige bolletjes tussen de brownielagen. Om het zoete tegen te gaan komt tussen de lagen een ganache waar framboos in zit, en over de drie lagen brownie komt een gezouten karamelsaus met eekhoorntjesbrood. Eén hap hiervan gaat je helemaal heen en weer slingeren!"

Souf: Dit is echt wat je wil hebben nu. Stefanie: Echt een monsterbrownie. Stefanie: Deze cake is gemaakt om gedeeld te worden, net zoals we joints delen.

Souf: Wacht, ik ga er nog eentje draaien. Pete: Hij is niet té zoet, tegen alle verwachtingen in. Komt dat door die gedroogde champignons? Door die frambozen? Het zout? Souf: En het is ook niet droog. Meestal zijn cakes klef en droog. Je weet wel, als je echt je best wil doen en naar de Appie gaat om muffins of browniemix te kopen. Dit is duidelijk de echte shit. Felicia: Die verschillende structuren zijn lekker: knapperig, glad, sponzig. Stefanie: De zoute smaak maakt het af voor mij. Ik hou van de combinatie van chocolade en zout, omdat je het nog lang na het doorslikken op je tong blijft proeven. Jules: Het is echt awesome om lékker te eten als je stoned bent. Souf: Juist, gewoon samenkomen met je vrienden, puur voor dit. Felicia: En achteraf alle restjes uit de keuken opvreten.